Reflüüü….

Hafta sonu cücemi yemek yerken izliyordum ve doğduğu zamanlar aklıma geldi. Zor günlerimiz… Paylaşmak istedim, çünkü Ulaş’ın ki kadar ileri seviyede olmasa da reflü cücelerde yaygın bir sorun.

Cücem doğdu… Cücem doğana kadar herşeyin çok kolay olacağını zannediyordum. Ne olacak, en nihayetinde yenidoğandır. Yenidoğan dediğinin üç adet düğmesi vardır.  Emzir-gaz çıkar-şefkatli kollarında sallanarak uyuya kalsın. Aranızda hamile olup benim doğurmadan önce düşündüğüm gibi düşünen varsa, umarım şansınız yağver gider. Çünkü bu cücelerin milyon tane düğmesi var.

Cücem doğduktan 1 hafta sonra, yani sütüm yetmeye başladıktan, cücem tam anlamıyla beslenmeye başladıktan sonra, bir sıkıntı çektiğini anladım aslında çünkü sürekli, hiç durmadan ağlıyordu. Gaz sancısı zannettim önceleri, ama gazı çıkmış da olsa ağlamaya devam ettiğini fark etim.  O zaman kolik oldu sanırım dedim. Fakat Ceyda (koliği iliklerine kadar hissetmiş bir anne), kolik olmadığını koliğin bu şekilde olmadığını söyledi. Hayır bana ne benim çocuğum kolik, çünkü başka teşhis koyamıyorum. Iki üç hafta sonra yer yemez ya da 5-10 dakika sonra yediklerini çıkarmaya başladı. O kadar içinden çıkılmaz bir hale geldi ki durum, hala o günlere nasıl dayandım bilemiyorum. Çünkü günlük rutinimiz şu şekildeydi. Emiyor, emdiği herşeyi çıkarıyor ve sonra hiç ara vermeden tekrar emmek istiyor, çünkü herşeyi kustuğu için hiç doymuyordu. Bütün gün bu tekrarlanıyordu. Tabi bu rutine uyum sağlamaya çalışan anne de sürekli kusmuk temizliyor, hatta kokuyordu. Sadece gündüz olsa yine iyi. Bütün gece bir kusuyor, bir emiyor, bir kusuyor, bir emiyordu. Dolayısıyla göğsümü gere gere, ilk 6 ay, hiç uyku uyumadım diyebilirim. Bir ara Ulaş’ı memeden operasyonla ayıracaklarını zannettim.

Bu yaşadıklarımızı doktorumuza aktardığımda her bebekte olur gibi cümleler kuruyordu ama sorun şuydu ki çevremde benimle aynı zamanlarda doğuran bir sürü arkadaşım vardı ve hiçbiri aynı sorunu yaşamıyordu. Üstelik Ulaş doğduğundan beri reflü yastığında, hafiften eğimli olarak yatıyordu.

2. ay kontrolümüzde Ulaş’ın kilo almama sebeplerinden bahseden doktorumuz, benim doğru emziremediğimi düşünüyordu ki cücem sağ olsun beni bu külfetten kurtardı ve hünerlerini doktorumuza gösterdi. Doktorumuz Ulaş’ın kusuşuna tanık oldu ve inanamadı; hemen ultrasona gönderdi, gerekli taramalar yapıldı ve mide kapakçığının çalışmadığına karar verildi. Burada istemeden de olsa ağzına sağlık cücecim diyorum, çünkü başka türlü anlatamayacaktım durumumuzu.

Eeee peki şimdi ne olacak?

3 çeşit ilacı aynı anda kullandık, anne sütü kesildi, özel AR mamaya geçildi. Bütün bu önlemlere rağmen bir yaşına kadar azalarak kusmaları devam etti. Dolayısıyla 1 yaşına kadar cüceme her an kırılacak bir biblo gibi davrandım elimde olmadan ve hareketli aktiviteler yerine kitap okumaca yaptık.

Şimdi sadece hasta olduğunda midesine vuruyor ama onun dışında bir sıkıntımız kalmadı.

Şimdi düşünüyorum da erken teşhis koyulabilseydi keşke de cücem de ben de rahat rahat uyusaydık.

Biz teşhis koyamadık, umarım kimsenin başına gelmez ama yine de hem aklınızda hem aklımda bulunsun istedim.

Notlar:

Cücem hareketsiz sadece sırt üstü kitap dinlediği günlerin acısını çıkarıyor, bir dakika yerinde durmuyor.

O günlerden hatıra kitap okunmasını, hikaye anlatılmasını çok seviyor. Bütün günümü anlatıyorum, bıkmadan dinliyor. Sanırım şu hayatta bıkmadan beni dinleyen tek varlık.

Doktorumuzun Ulaş’ın kusma durumunu geç keşfetmesine özrü ilgi çekici. “O kadar fazla anne geliyor ki çocuğum kusuyor diye, gereksiz evhamlı hepsi de ve abartıyorlar, ben zannettim ki siz de…” Size sesleniyorum anneler bakınız doktorların teşhis koyamamasına sebep oluyorsunuz ya da oluyoruzJ

Reflü, belirtileri ve tedavi yöntemleriyle ilgili bilgi almak isteyen mail yoluyla bana ulaşabilir, zira kusmuk konusunda master yaptım…

Yeni master konum ise immün yetmezliği...