Uzun bir aradan sonra yine yazmanın mutluluğunu yaşıyorum.
Daha sık yazmayı çok istiyorum ama malum vakit kısıtlı…
Uyku hem cüceler hem de anneler için önemli… Uykusunu
alamayan annenin, uykusunu alamayan cücesiyle kaliteli vakit geçirmesi çok da
kolay olmuyor. Dolayısıyla iyi uyku şart. Tam da bu düşünceleri edindiğim ve
uyumuyor , çıldırıyorum dediğim günlerde “uyku arkadaşı şart” sloganıyla yeni
dönem stratejik planımı belirledim. Hemen ilk adımı attım ve Ulaş’a bir “kiconico” edindim. Tam da tavsiye
edilenler gibi hiç yatağından çıkartmadım, uyurken eline tutuşturmaya ve yüzüne
değdirmeye çalıştım. Bir de unutmadan ekleyeyim tabi ki bir hafta mavi ayıcıkla
ben yattım, kokum sinsin diye. Nafiiiile… Eline verdiğim anda fırlatıp attı.
Bakıcımız da ısrarcı davranmayınca bizim kiconico diş kaşıyıcılığına terfi
etti.
Ama uyumaya ve uyutmaya kararlı olan anne vazgeçmez.
Denemeye devam eder. Ikinci uyku arkadaşımız, ki bu liste epey kalabalık,
kiconiconun beyaz Dodo’suydu. Kafası
kiconico ayısının aynısı ama alt kısmı bezdendi, aslında yumuşacık birşeydi,
neden sevmediğini hiç anlamamışımdır. Ben eline verip yatırdıkça, elini
üzerinden çekti. Tabi ben çok çabalıyordum ama gündüz uykularını nasıl
uyuduğundan da bir haberdim. Maalesef bu deneme de başarısız oldu ama bu
denemeden sonra daha umutsuz bir hal aldı durum. Çünkü Ulaş uykuya geçmek için
kulak memesiyle oynamaya başladı. Annemin kulağı olmazsa olmaz diyordu ve diş sıkıntısı
yüzünden 45 dakikada bir uyanıyordu. “Heh! Uyku arkadaşı edinmemi istiyordun,
edindim işte.” Durumun benim için ne kadar vahim olduğu umarım anlaşılmıştır.
Neyseki bu süreç çok uzun sürmedi kısa sürede unutturmayı başardım.
Dediğim gibi Ulaş’ın uyku arkadaşı kolleksiyonu oldukça
geniş. Kulak memesi olayından sonra iyice panikleyen her annenin yaptığı gibi
Hazreti Google’a başvurdum ve acaba en iyi uyku arkadaşı, bebeklerin daha çok
sevdikleri neler diye sordum. Gelen yanıtlara göre “uyku arkadaşım kuzucuk” diye çok tatlı, yumuş yumuş bir uyku
arkadaşı buldum ve tabi ki hemen gidip temin ettim. Evet çok güzel uyuyor bu
kuzuyla cücem ama sarılarak değil, kuzunun içindeki dalga sesi çalan aparat
uyumasını sağladı. Bu kuzudan çok ümitliydim. Adını bile koymuştu zuzuzu diyip
duruyordu. Ama aşkı kısa sürdü. Bir kaç hafta sonra bırakın sarılarak yatmayı,
yatağına bile koydurtmadı.
Zuzu da fos çıkınca bir bilene mi danışmak lazım acaba dedim
ve kızını uyku arkadaşına alıştırmış bir arkadaşıma danıştım. Ulaş’ın sevdiğini
bulana kadar deneyeceksin yanıtını alınca; doğru yolda olduğum sonucunu çıkardım
Temel misaliJ
Hemen kendimi bir oyuncakçının peluş bölümünde buldum ve “Sünger Bob” aldım. Cüceme tanıştırırken de adını çoktan koymuştum.
Ulaş Bobo, Bobo Ulaş… Bobo’yu hiç sevmedi, daha ilk günden çok antipatik
bulduğuna eminim.
Madem Bobo da fos çıktı, sıra Miki’de. Miki’yi görür görmez çok sevdi, hemen gülmeye başladı.
Aaaa ne güzel sevdi derken onu da yatağına kabul etmedi; ama “yatağımın dışında
seninle iyi vakit geçireceğimizden eminim” der gibi baktı. Öyle de oldu.
Yatağına benim benim benim der gibi kollarını, bacaklarını açarak yattı.
Kendini garantiye aldı yani, burada tek yatacağım dedi annesine. Dolayısıyla
Miki de Ulaş’ın uyku arkadaşı kolleksiyonuna katılmış oldu. Tam ümidi kesmişken
Babaannemiz geldi ve Kurbağa Kermit
aldı. Kermit denemesi fena değildi. Tutarak uyuyor, gecenin ilerleyen
saatlerinde bırakıyordu ki Gülşen Abla (bakıcımız), uyku arkadaşı da neymiş
deyip kahkayı atana kadar. O gün anladım ki Gülşen Abla beni ve Ulaş’ın uyku
arkadaşlarını hiç ciddiye almıyor. Dolayısıyla tek başıma savaşıyordum. Neyse
ki son bir ümidim vardı. Betül diye bir arkadaşımın annesi Hırvatistan’dan ithal Dodo getirdi. Ilk günler hem
onunla uyuyor, hem de uyanınca ilk işi “dodo” demek oluyordu. Işte oldu dedim,
bu sefer tuttu. Birkaç gün aralarındaki aşk devam etti ve sonra Dodo’yu da
yatağından fırlatmaya başladı. Yine de Dodo hala yatağının kenarında duruyor.
Bu son noktaydı. Isyan bayrağını çıkardım ve cücemin
kazandığını kendime itiraf edip “Pes”dedim. Ulaş uyuma şeklini kendisi belirledi
ve uyku arkadaşı olarak beni seçti. Bana sarılmadan elimi tutmadan uyumuyor.
Ufak bir dip not, bu durumdan ne ben ne de o cücem şikayetçi. Yatağına yat da uyuyalım
Ulaş’cım diyorum ve yatıyatağına yatıp beni de yanına çağırıyor, beraber koyun
koyuna uyuyoruz. O dakikalar o kadar kıymetli ki… Kokusunu içime çekiyorum bol
bol.
Uyku arkadaşı kolleksiyonumuza ne olduğunu merak edenler
olabilir. Salona oyuncaklarının yanına götürdük, hepsini bir koltuğa oturttuk,
dost meclisi kurduk. Onlarla konuşuyor, birşeyler anlatıyor ve evde oradan
oraya taşıyor. Diş çıkarma dönemlerinde ekstra bir dişliğe de gerek kalmıyor.
Son olarak dost meclisimize İnanç ve Gül (Dül)’ün Portakiz’den getirdiği yunus
da eklendi. Dertleş dertleşebildiğin kadar cücem, hayatın bütün yükü
omuzlarında olduğu için haliyle ihtiyacın oluyor.
Yani neymiş, cüce müce demeyeceksin, inada bindirmeyeceksin…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder